Ik zie hem al! Eigenlijk al een paar weken… De finishlijn. Bijna; Laptop dicht, hakken uit, voetjes omhoog, werkknop ‘UIT’. Ik voel mezelf al helemaal in die ontspanning zakken. Dat warme bed waar ik nog heerlijk in kan blijven liggen in de ochtend. Of juist in alle vroegte en stilte genieten van de ontwakende wereld, de vogels die mijn humeur vullen met zonnestralen die tegelijkertijd bij mijn keukenraam goedemorgen komen zeggen. En een goede morgen is het.  De belofte van een heerlijke lange dag die ik mag vullen met wat ik op dat moment voel dat ik het liefste doe. Of dat een lang zalig niets is, of een energiek doen waar ik al een hele tijd niet aan toe ben gekomen. Alles mag. Op mijn tijd, mijn energie, zo lang of kort als goed voelt. Ik voel hem al, helemaal. Ik zeg niet voor niets dat ik een groot talent heb voor vakantie. Of eigenlijk, voor gewoon een heel fijn leven op een manier die me het beste past en enorm veel voldoening geeft.

Maar hij is er nog niet… Nog niet helemaal. Die finishlijn. De laatste loodjes! Zijn het zwaarst toch? Ik zie het om me heen. De pijn, het gekraak, gezwoeg van nog even door moeten. Ik zie het vooral bij managers, bij  directeuren en  eigenaren van dat leuke bedrijf. Zij verlangen er misschien nog wel het meest in stilte naar. Kruipend, op hun tandvlees, soms in een bijna fatale eindsprint naar die finish. Want dan zijn we er! Want dan, voor even kan de knop om. Om eerst volledig uitgeput twee weken te moeten herstellen, voordat er weer een klein beetje gevoel terugkomt en het kleine geluk ervaren kan worden. Nog maar een paar dagen over om op te laden ‘zodat we er weer tegen kunnen’.

En ik? Ik zie ook die finishlijn, kijk er naar uit, heb er enorm veel zin in. Maar uitgeput en op reserve hoeft het al lang niet meer. En dat terwijl ik meer doe dan ooit. Dan toen ik nog wel ook op mijn tandvlees, zweet op mijn bovenlip. Ik was echt niet meer de leukste voor mijn omgeving. Sprintte blind naar die finish. 

Zelfs na die eerste paar weken vakantie voelde ik nog niet dat ik er weer was. Wat deed ik mezelf toch een geweld aan.

En dat is precies waar ik mee gestopt ben. Het voorbij lopen aan hoe ik me eigenlijk voel. Het forceren, omdat er nog zoveel af moet. Op kracht en uithoudingsvermogen. Want sterk was ik wel. Maar zacht niet meer. Niet voor mezelf in ieder geval. De ander eerst, wat gedaan worden moest eerst. Takenlijst; check! Ik kwam wel weer in de vakantie. Ik moest het goede voorbeeld geven toch? Al denk ik nu dat ik allesbehalve een goed voorbeeld was.

Wat voor mij werkt is om iedere dag de verbinding met mijn gevoel te maken. Hoe zit ik er bij, wat voel ik, waar zit de zachtheid, waar mag het zachter. Wat kan ik vandaag doen om energie te voelen. Voor de opdracht die ik doe, om me echt te verbinden met de mensen die ik spreek. Echt contact te maken met hen en hun verhaal. Tijd nemen tussen alle drukte door om op te laden, los te laten wat spanning gaf, mijn gedachten even onder de loep nemen, alsof ik mijn tuintje aan het wieden ben. Woekerend spul wat niet dient bij de wortel eruit halen, zodat de rest kan bloeien. Op zijn eigen tijd. Zon en water heeft het nodig, net als ik, dus dat is wat ik opzoek. En ja, ook ik loop af en toe nog over. Stap met open ogen in dezelfde valkuil. Alweer! En kan me nog enorm opwinden over tja… van alles eigenlijk. Maar ik merk het nu op, geef mezelf ruimte om stoom af te blazen. Neem mezelf met een korreltje zout, lach er om en kan weer door. No harm done.

Kun jij deze vakantie eens tijd nemen, echt de tijd nemen om te voelen wat je nodig hebt? Wat voor jou werkt? Om ook na de vakantie, wanneer de waan van alle dag je binnen drie dagen alweer volledig bij je jasje wil grijpen, ook in verbinding te blijven met jezelf. Zodat je blijft voelen en vanuit jouw hart kan blijven werken, want dat is waar jouw echte kracht zit. Zodat het minder hoeft vanuit doorzetten en ‘mind’ en met een agenda die van ‘s ochtends tot ‘s avonds ramvol zit. Voor jezelf, zodat het leuk blijft en vol te houden. Voor de energie en inspiratie die in je leeft en naar buiten wil. 

En voor die ander. Het voorbeeld wat je bent. Ze kijken naar je, naar wat je doet. Niet alleen naar wat je zegt. Inspireer ze hetzelfde te doen. Zodat jullie écht dat sterk team zijn wat je voor ogen hebt. Vanuit de juiste energie en verbinding. Waarbij er ruimte is om het ook even niet te hoeven weten. Je mag voelen wat er écht nodig is. Hoeveel sterker zouden we dan zijn! Allemaal. Met elkaar. 

Ik wens je een heerlijke zomer toe.