Terwijl ik op kantoor zit, voor me uit staar, zucht… even niet weet of voel waar ik deze dag kan starten, besluit ik dat ik het vandaag ook even niet hoef te weten. Ik neem wat tijd om te laten zijn wat er is. Na eerst wat gegrom en gemopper hoor, eerlijk is eerlijk.

Vanuit mijn ooghoek zie ik één van mijn planten staan. Ik ben dol op groen om me heen en heb ook mijn werkomgeving hier rijkelijk mee ingericht. Het gevoel van buiten en natuur is zo altijd om me heen. Symbool voor leven, groei en kalmte. 

Helaas moet ik bekennen dat na twee weken vakantie sommige takken er ook wat gehavend en verwaarloosd bijhangen. Mijn eerste ingeving is dat ik liefdevoller met die blaadjes moet omgaan, meer voeding, meer aandacht. Tot ik me realiseer dat de half verdorde blaadjes ook energie opnemen waardoor de jonge, frisse en nog onaangetaste blaadjes niet optimaal kunnen groeien. Met toch iets van buikpijn pak ik mijn schaar en haal de half verdorde bladeren weg. Bedank ze dat ze zo lang zo mooi aanwezig waren en dat ze nu ruimte maken voor de nieuwe blaadjes.

De parallel met mijn eigen proces nu raakt me. Ik probeer mijn innerlijke ‘plant’ op te lappen met een scheutje water, maar er is meer nodig. Om ruimte te maken voor nieuwe ideeën en plannen om te groeien moet ik eens rustig en respectvol kijken welke oude verdorde blaadjes weg kunnen. Niet gelijk alles kortwieken, maar af en toe even mijn plant draaien om te zien dat er geen grote gaten ontstaan en het geheel nog in harmonie blijft.

Zoals planten, moet ook ik niet in mijn eentje in de volle zon voor het raam willen staan. Ja ik heb licht en ruimte nodig, maar ook andere planten om me heen. Zodat de gezamenlijke positieve energie zich kan blijven ontwikkelen. 

Vragen die bij me opkomen; is mijn pot met aarde nog de juiste maat? Heb ik wat meer ruimte nodig voor extra wortels? Laat ik in ieder geval maar even wat aarde omwoelen en er een verse, voedende laag aarde aan toevoegen. Een nieuw flesje plantenvoeding in de kast, wel in het zicht, zodat iedere keer dat ik de kast open maak ik eraan herinnerd wordt dat er voor een mooi groeiproces wat voeding bij moet. 



Het is ook hier een delicate balans van niet te veel en niet te weinig. Gelukkig ben ik net als mijn planten van een soort wat wel tegen een stootje kan, maar aandacht, zorg, licht en voeding in de juiste hoeveelheid zorgen dat wij beiden kunnen floreren en stralen. Dichtbij de natuur, rekening houdend met groei en bloei hoort een respectvolle snoeibeurt er dus ook bij.

Van welke oude ideeën kan ik afscheid nemen? Wat werkt niet meer voor me maar probeer ik met goede bedoeling en toch onbedoeld remmend, in leven te houden? Welke nieuwe kansen geef ik hierdoor te weinig ruimte om te groeien? Even met mijn handen in de aarde blijkt dus letterlijk en figuurlijk wat ik nodig heb om verder te kunnnen.

Hoe is dit bij jou? Neem eens de tijd om er bij stil te staan hoe jouw innerlijke plant groeit en bloeit. In welke groeifase zit je? Hoe zijn de omstandigheden en jouw omgeving? Wat voed je wel of niet? En is dit in lijn met wat je ten diepste wilt? Of is het misschien ook tijd voor een kleine liefdevolle snoeibeurt.