Mijn veerkracht

Zelf doen’ waren als kind zo’n beetje mijn eerste woorden. Dus toen ik jong mijn twee kinderen kreeg, bleef werken, studeren en mijn huis verbouwen bleef ik doorrennen en het allemaal in mijn eentje doen. Hulp vragen was echt niet nodig, ik kon dit wel. Dacht ik. Maar mijn lijf begon pijn te doen, ik sliep niet goed meer en voelde me voor alles en iedereen verantwoordelijk. Ik dacht dat als ik nog iets harder mijn best deed, wat sneller en efficiënter werkte, nog wat meer zelf deed, ik daarna wel mijn rust kon pakken. ‘Leuk idee, doen we niet!’ Leek mijn lijf echter te denken. 

Toen ik op een gehaast moment letterlijk mijn hoofd stootte en heel hard moest huilen en bijna niet meer kon stoppen had ik door dat dit niet meer ging. Uiteindelijk opgedroogd en uitgesnottert, kwam het besef dat ik ook figuurlijk mijn hoofd had gestoten aan al mijn goede bedoelingen en het maar stoer en zonder mopperen door willen gaan. Ik dacht dat het lag aan wat er om me heen gebeurde, maar ik was het vooral zelf die zoveel hooi op haar vork nam. 

Het omslagpunt

Het moest en kon gelukkig anders. Ik heb door vallen en opstaan geleerd om keuzes te maken die passen binnen wat ik aan kan. Dat ik mezelf niet voorbij hoef te rennen door maar alles voor iedereen te willen doen. Ik leerde hóe ik dan ook echt beter voor mezelf kon zorgen. Langzaam maar zeker werd alles in mijn leven voor mijn gevoel weer lichter en leuker. Ik begon weer met energie aan mijn dag en had zelfs aan het eind van de dag nog wat over. 

Ik sprak me op mijn werk en thuis eerlijker uit over hoe ik me voelde en durfde hulp te vragen of ‘nee’ te zeggen. Het wonderlijke vond ik dat er met veel meer begrip en waardering door mensen om me heen op werd gereageerd dan ik dacht dat zou gebeuren. En het meest bijzondere van alles; als ik op deze nieuwe manier leef en keuzes maak merkte ik, kan ik dubbel zoveel aan en doen dan ik hiervoor ooit kon. Ontspannen, veerkrachtig en energiek. 

De energie die ik nu voel wil ik doorgeven. Want het kan dus echt! Weten wat je wilt en je niet meer schuldig voelen. Keuzes maken die je echt energie geven. Jezelf durven zijn, ook al ben je dan net als de rest, of juiste helemaal anders. Ik merkte dat ik weer begon te dansen op muziek die op stond, ik ging weer meezingen (daar is mijn omgeving nog steeds niet heel blij mee), weer meubels maken en dingen opknappen. Tijd, aandacht en energie heb ik voor mijn lief, mijn kinderen en vriendinnen. Schaamteloos kan ik soms ruimte maken voor wat ik nodig heb, het kan zo klein zijn als een kop thee op het juiste moment, zo groot als het maken van die reis naar Nieuw-Zeeland. 

Mijn visie

Weet je, het kan iedereen gebeuren! Dat het je allemaal te veel dreigt te worden, je overbelast raakt, of even niet meer weet hoe verder. Het is geen zwakte. Het is een heel logisch gevolg van oplopende druk en spanning, veel willen, je erg verantwoordelijk voelen en het goed willen doen. Soms gebeurt er net te veel in je leven en overzie je het niet meer. Er hoeft dan maar iets te gebeuren of bij te komen en het is te veel. Hierdoor opbranden hoeft niet het volgende station te zijn. 

Ieder mens is anders en uniek, iedere coach ook. Wat je hierin bij mij vindt, is dat ik rustig maar doortastend ben. Ik zie snel verbanden en vind het heel leuk om met passende metaforen de kern van wat er speelt zichtbaar te maken. Ik zeg eerlijk wat ik denk en zie, zonder bot of hard te zijn. Je kunt maar beter weten wat er speelt, zodat je er iets mee kunt toch? Geen doekjes eromheen, maar als het even kan wel met een beetje humor en luchtigheid kijken naar wat je kunt doen om jouw situatie te krijgen zoals het voor jou het beste werkt. 

Als je me zou kennen zou je weten

• Ik ben zowel een heel zachtaardige als een stoere tante. Zo zet ik bijvoorbeeld vliegen met een bekertje netjes buiten, maar kun je me niet blijer krijgen dan met een nieuwe zaagmachine!
• Ik maak heel graag meubels en geniet enorm van een leuk klus project. Ik was vast in een vorig leven een bouwvakker (maar dan wel een met gelakte nagels enzo). 
• Ik kan zowel enorm genieten van voeten languit op de bank met een film, als van een uur vol gas bij een groepsles in de sportschool. 
• Dat ik soms stil en bedachtzaam ben, maar wanneer ik ‘los mag’ energiek en overtuigend.
• Dat ik snel en met een knipoog of grapje door dingen heen prik. Niet kwetsend, maar met het idee dat het je verder kan helpen. 
• Dat ik bijna alleen maar mannen om me heen heb; mijn partner, twee zoons, twee stiefjongens, zelfs de katten. Daarom moet er af en toe wat ‘roze’ zijn in mijn leven. En voor de vrouwelijke balans onmisbaar; vriendinnen! Een stel leuke lieve meiden, soms net zo gek als ik, om mee te lachen, praten en wijn te drinken.
• Dat strand en ik héél goed samen gaan. Om heerlijk te wandelen, m’n gedachten te ordenen, of te genieten van de zon. 
• Verder, ik lach soms te hard (ja echt, sorry), ik lach soms te laat (puntje jammer) of helemaal niet (stom!) maar de boodschap; ik lach. Heus niet altijd, maar wel als het even kan.

Professionele ontwikkeling